Dnia 8 grudnia ubiegłego roku abp Marek Jędraszewski, ówczesny metropolita łódzki, został ogłoszony nowym arcybiskupem metropolitą krakowskim. Od tamtego dnia, a zwłaszcza od dnia ingresu Księdza Arcybiskupa Marka do katedry wawelskiej, Kościół łódzki modlił się wytrwale w intencji nowego pasterza. 14 września tego roku, w święto Podwyższenia Krzyża Świętego, decyzją Ojca Świętego Franciszka, został nim ogłoszony dotychczasowy ksiądz biskup pomocniczy archidiecezji krakowskiej Grzegorz Ryś. Księże Arcybiskupie Grzegorzu – witamy cię w Łodzi z otwartymi rękami – bądź pozdrowiony!

Wita Cię Kościół łódzki, który jako diecezja powstał decyzją Ojca Świętego Benedykta XV blisko 100 lat temu – w roku 1920. Było to wtedy miejsce ciężkiej pracy ludzi, którzy dziesiątkami, a potem setkami tysięcy, od początków XIX wieku przybywali tutaj jako imigranci z różnych stron świata jak do Ziemi Obiecanej. „Położenie tego miejsca – jak czytamy w ciekawym opisie rozwijającej się Łodzi – jest szczególniejsze z wielu względów; znajduje się z całą swoją okolicą rozległą pod obszernym i wyniosłym wzgórzem, z którego niezliczone tryszczą źródła. Tych zbieg wód łatwo tak kierowany być może, iż prawie przy każdego fabrykanta mieszkaniu przebiegać mogą dla jego użytku strumienie. Jest to z natury przysposobione miejsce nie tylko dla fabryk sukiennych, ale szczególniej dla wszelkiego gatunku rękodzielni bawełnianych i lnianych” (por. K. Konarski, „Stanisław Staszic w Łodzi w roku 1825”, w: Rocznik Łódzki 1 (1928) 185).

Tak, Łódź była miastem fabryk – ale już po II wojnie światowej zaczęła rozwijać się także jako miasto uniwersyteckie. Obecny wśród nas abp Władysław Ziółek, witając w 1987 r. w tej katedrze papieża Polaka, mówił: „… pragnę zwrócić oczy, myśli i serce Waszej Świątobliwości na rzesze żywych córek i synów Kościoła łódzkiego, wypełniających katedralną świątynię i otaczających ją z zewnątrz. To liczni przedstawiciele Łodzi akademickiej: naukowcy, pedagodzy, twórcy kultury, lekarze, prawnicy, inżynierowie, młodzież studencka. Ich obecność jest naocznym znakiem tych zmian, jakie zachodzą w społeczności Łodzi, tego szczególnego miasta, które do niedawna było znane niemal wyłącznie z licznych fabryk”.

Księże Arcybiskupie Grzegorzu – wita Cię Kościół w Łodzi, który naznaczony jest także życiem i działalnością świętych. Tutaj urodził się bł. o. Herman Stępień, franciszkanin – jeden ze 108 męczenników z czasów II wojny światowej, których Jan Paweł II beatyfikował 13 czerwca 1999 r. w Warszawie. W tym mieście oraz w pobliskich Pabianicach mieszkał w dzieciństwie Rajmund Kolbe, gdzie miał widzenie Niepokalanej i dwóch koron, które przyjął duchowo, a potem doświadczył rzeczywistości przez nie oznaczanej jako kapłan męczennik św. Maksymilian. W naszych Łagiewnikach spoczywają relikwie otaczanego przez Łodzian szczególną miłością bł. Rafała Chylińskiego. Tutaj rozwijała swoją działalność charytatywną św. Urszula Ledóchowska. Czekamy na beatyfikację sługi Bożej Stanisławy Leszczyńskiej oraz sługi Bożej Wandy Malczewskiej. Święta, która została patronką naszego miasta, to s. Faustyna Kowalska. To ona, tutaj, w tej katedrze padła na twarz przed Chrystusem w Najświętszym Sakramencie. Tutaj Pan Jezus jej powiedział, by pojechała do Warszawy i tam wstąpiła do klasztoru.

Księże Arcybiskupie Grzegorzu – wita Cię dzisiaj również Kościół „Łodzi męczeńskiej, której symbolami stały się: getto żydowskie, znajdujące się w nim miejsce męczeństwa Polskich dzieci, słynny obóz na Przemysłowej, Radegast, a potem Żołnierze Wyklęci, a także nasi starsi bracia kapłani męczennicy aresztowani ponad 70 lat temu, osadzeni w obozie w Konstantynowie, następnie wywiezieni do Dachau” – to słowa, które zacytowałem za abp. Markiem Jędraszewskim. Wypowiedział je w styczniu tego roku na zakończenie swojej posługi pasterskiej pośród nas. Jesteśmy mu wdzięczni szczególnie za wydobycie piękna i wartości naszej łódzkiej historii.

Księże Arcybiskupie Grzegorzu – witaj w Łodzi – w Kościele, który od dzisiaj staje się także Twoim Kościołem, Twoją Matką i Twoim zadaniem. Witaj w Kościele potrzebującym ewangelizacji – tej nowej ewangelizacji, której poświęcasz już od wielu lat swoje siły i talenty. Witaj w Kościele, który przyjmuje Cię z radością i nadzieją. Przez blisko 9 miesięcy modliliśmy się o pasterza według Serca Bożego. Dobry Bóg przysłał Ciebie.

Ojciec Święty Franciszek w jednej ze swoich homilii tak mówił: „Pasterz według Jezusa ma serce wolne, by pozostawić swoje rzeczy, nie żyje obliczając to, co ma i godziny służby: nie jest księgowym ducha, ale miłosiernym Samarytaninem poszukującym osób potrzebujących. Jest pasterzem, a nie inspektorem stada i poświęca się misji nie na 50 lub 60 proc., ale całym sobą. Idąc na poszukiwanie, znajduje, a znajduje, ponieważ ryzykuje, nie zatrzymuje się po rozczarowaniach, a w trudach się nie poddaje. Jest w istocie uparty w dobru, namaszczony w Bożym uporze, aby nikt się nie zagubił. Dlatego nie tylko trzyma drzwi otwarte, ale wychodzi w poszukiwaniu tych, którzy przez drzwi nie chcą już wejść. Jak każdy dobry chrześcijanin i jako przykład dla każdego chrześcijanina, zawsze wychodzi ze swoich ograniczeń. Epicentrum jego serca znajduje się poza nim: nie jest pociągany przez swoje «ja», ale przez «Ty» Boga i przez «my» ludzi”.

Księże Arcybiskupie Grzegorzu – witaj w Kościele łódzkim. Bądź dla nas dobrym pasterzem. Pasterzem „według Jezusa”.