Wyjątkowa wystawa, by uczcić św. Franciszka

Przeżywamy okres bardzo ważnych rocznic „franciszkańskich”: 800. rocznica zatwierdzenia Reguły zakonu franciszkańskiego i urządzenia przez św. Franciszka żłóbka w Greccio; w przyszłym roku będziemy mieli rocznicę otrzymania stygmatów przez Biedaczynę z Asyżu na wzgórzu La Verna; w Roku Jubileuszowym 2025 przypada osiemsetlecie napisania przez niego „Pieśni słonecznej”, a w kolejnym roku mamy „okrągłą” rocznicę jego śmierci (3 października 1226 r.).

Aby uczcić te szczególne rocznice włoscy franciszkanie zorganizowali wystawę „Nel nome di San Francesco” (W imię św. Franciszka). Wystawa jest dostępna dla publiczności do 29 lutego 2024 r. w rzymskim kompleksie kościelno-klasztornym San Francesco a Ripa, gdzie mieszkał Biedaczyna z Asyżu w czasie pobytu w Rzymie, a po części również w bazylice Matki Bożej Ołtarza Niebiańskiego (Santa Maria in Aracoeli) na Kapitolu.

Włodzimierz Rędzioch

Wystawa upamiętnia życie Franciszka i duchowość franciszkańską za pomocą niezwykłych eksponatów, m.in. tablic i płócien o św. Franciszku, cennych kodów, rycin, druków i relikwiarzy. Są to przedmioty związane z osobą Świętego z Asyżu i z historią Zakonu Braci Mniejszych pochodzące z różnych okresów - od XIII w. do czasów współczesnych.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

O. Alvaro Cacciotti, dyrektor centrum kultury Aracoeli, wyjaśnia mi, że wystawa składa się z dwóch części. Pierwsza to ta, która jest zawsze dostępna dla odwiedzających: cela Franciszka z obrazem Świętego wykonanym przez Margaritone z Arezzo i imponującą kolekcją relikwiarzy, grób Giorgia De Chirico z jego dziełami (pod koniec życia ten włoski malarz, twórca malarstwa metafizycznego i prekursor surrealizmu, zbliżył się do franciszkanów i do duchowości franciszkańskiej) oraz pomnik nagrobny błogosławionej Ludovici Albertoni, tercjarki franciszkańskiej, ostatnie dzieło Berniniego.

Włodzimierz Rędzioch

Wśród przedmiotów eksponowanych na wystawie o. Alvaro wskazuje na list papieża Grzegorza IX z 1229 r., na mocy którego podarował franciszkanom miejsce na Zatybrzu, gdzie dziś znajduje się kompleks kościelno-klasztorny San Francesco a Ripa, oraz na miniaturowy, kieszonkowy brewiarz z początków XIV w., jakiego używali franciszkanie w tamtej epoce.

Mnie osobiście szczególnie zaciekawiła symboliczna relikwia św. Bernardyna ze Sieny. Ten włoski franciszkanin, reformator zakonu, wyróżniał się wielkim nabożeństwem do Imienia Jezus. Miał je zawsze wypisane na drewnianej tabliczce jako chrystogram. Od wezwania tego imienia rozpoczynał każde kazanie: podnosił tabliczkę w górę, a wszyscy zgromadzeni padali na kolana. I to właśnie taką tabliczkę św. Bernardyna można obejrzeć na wystawie.

Podziel się cytatem

Reklama

Włodzimierz Rędzioch

Na rzymskiej ekspozycji zaprezentowano także dwa portrety św. Franciszka, które są jednymi z najstarszych, obok słynnego fresku Świętego z opactwa benedyktyńskiego w Subiaco (1228–1229). Z Muzeum w Orte przywieziono jego portret z siódmego dziesięciolecia XIII w., którego autorstwo jest przypisywane niejakiemu Maestro del Dossale di San Giovanni Battista. Drugi portret, namalowany przez Cimabue, pochodzi z końca XIII w. i należy do zbiorów Muzeum konwentu Matki Bożej Anielskiej w Asyżu. Według starej tradycji deska użyta przez malarza stanowiła zamknięcie trumny, w której spoczywało ciało Franciszka, zanim przeniesiono je do ukończonej w 1230 r. dolnej części Bazyliki Świętego w Asyżu. Obraz ten miał być jego realistycznym portretem trumiennym.