Wyjaśnił, że cudowne uzdrowienie „potwierdziły wprawdzie konsultacje lekarskie, ale musimy być bardzo ostrożni, ponieważ sprawę bada komisja teologów, a następnie zajmą się nią biskupi i kardynałowie”. Hierarcha zaznaczył, że „jeśli wszystko pójdzie dobrze, prefekt Dykasterii kard. Marcello Semeraro przedstawi Ojcu Świętemu zezwolenie na ogłoszenie dekretu beatyfikacyjnego”.

Enrique Shaw Tornquist był człowiekiem świeckim, biznesmenem, mężem i ojcem.

Urodził się jako najmłodszy z 8 dzieci 26 lutego 1921 roku w Paryżu, gdzie jego ojciec przebywał służbowo. Dwa lata później cała rodzina powróciła do Argentyny. Gdy chłopiec miał 4 lata, zmarła jego matka Sara Tornquist. Ojciec Alejandro ożenił się po raz drugi, a formację syna powierzył znajomemu kapłanowi. Za swoją nową matkę Enrique uznał Maryję.

Po nauce w kolegium, prowadzonym przez braci szkolnych, w którym pielęgnował i pogłębiał swoją pobożność, w wieku 14 lat wstąpił do Szkoły Marynarki Wojennej, gdzie również dawał niezwykłe świadectwo wiary, a podczas rejsów po morzach południowych odkrył w sobie zaangażowanie do pracy apostolskiej.

W 1943 ożenił się z Cecilią Bunge, z którą miał dziewięcioro dzieci. Była to przykładna, wzorowa rodzina, pełna radości życia i otwarta na potrzeby bliźnich. W 1945 Enrique poprosił o zwolnienie z Argentyńskich Sił Zbrojnych, aby odpowiedzieć na powołanie Boże do prowadzenia szczególnej misji. Początkowo chciał zostać zwykłym robotnikiem, ale za radą jednego z księży wybrał inną drogę działania - jako przedsiębiorca. Szybko awansował na jednego z dyrektorów firmy Cristalerías Rigolleau SA, stając się przykładem przełożonego troszczącego się o pracowników, traktującego ich jak braci, starającego się pomagać wszystkim potrzebującym.

Jednocześnie aktywnie działał w Akcji Katolickiej, której gałęzi męskiej od 1961 przewodniczył i w Chrześcijańskim Ruchu Rodzinnym, którego był współtwórcą. W 1952, idąc za wskazówkami i korzystając z pomocy belgijskiego kapłana, późniejszego kardynała, Josepha Cardijna (1882-1967), wybitnego znawcy katolickiej nauki społecznej, współzałożył Chrześcijańskie Stowarzyszenie Liderów Biznesu. Był płodnym pisarzem i wydał wiele książek, głosił wykłady, uczestniczył w licznych konferencjach i kongresach.

W 1946, na wezwanie Piusa XII i episkopatu swego kraju, wraz z grupą innych przedsiębiorców organizował pomoc dla powojennej Europy. Zamierzał także stworzyć instytucję, mającą za zadanie uczynienie biznesmenów „bardziej chrześcijańskimi”. Ustanowił też fundusz emerytalny i plan opieki zdrowotnej, aby zapewnić pracownikom usługi medyczne i finansowe w takich okolicznościach, jak choroba i nowe porody.

W 1955 padł ofiarą antykatolickich prześladowań ze strony administracji ówczesnego prezydenta Juana Perona (1895-1974) i trafił do więzienia. Pomagał tam swym towarzyszom niedoli, dostarczając im materace, które przynosili mu krewni, a także żywność.

W 1961 jego firmę sprzedano amerykańskiemu funduszowi powierniczemu, który zamierzał zwolnić ponad tysiąc osób. Shaw sprzeciwiał się temu i opracował plan zatrzymania wszystkich pracowników.

Jedną z jego inicjatyw było stosowanie katolickiej nauki społecznej w zakładach pracy.

W 1957 wykryto u niego raka. Mimo pogarszającego się stanu zdrowia do końca życia starał się być aktywny. 9 lipca 1962 spotkał się ze swymi współpracownikami i załogą firmy, aby im podziękować za ofiarowane za niego modlitwy i za dar krwi, który przedłużył mu życie. Enrique Shaw zmarł 27 sierpnia 1962 w wieku 41 lat.

Jego proces beatyfikacyjny rozpoczął się 25 września 2001 za pontyfikatu św. Jana Pawła II pod przewodnictwem ówczesnego arcybiskupa Buenos Aires kard. Jorge Mario Bergoglio, który później - już jak papież Franciszek - 24 kwietnia 2021 zatwierdził dekret, uznający heroiczność cnót Shawa i ogłaszający go „Sługą Bożym”.