Louis-Edouard Cestac urodził się w Bajonnie w 1801 r., a zmarł 67 lat później w pobliskim Anglet. Jako kapłan zajmował się ubogimi i opuszczonymi dziewczętami, nieraz także wyrywanymi przez niego z procederu prostytucji. Tworzył dla nich specjalne domy, a dla opieki nad nimi założył zgromadzenie Służebnic Maryi.

„Cechowało go ogromne zaufanie Bożej Opatrzności i wielka nadzieja na życie wieczne. A jego nadzieja była hymnem ku czci Bożego miłosierdzia, skłaniającym, by kochać, pocieszać, przebaczać, i wzywającym wszystkich, by uciekali się do Bożego łona, ostoi łaski i przebaczenia. Sądzę, że możemy się od niego nauczyć trzech rzeczy. Po pierwsze, zachęca on nas, by wierzyć w Boga i Jego Opatrzność, obecną w dziejach ludzkości i Kościoła, ale przede wszystkim w kolejach naszego życia osobistego i rodzinnego. Jesteśmy dziećmi Bożymi i Bóg nas kocha, prowadzi nas, przebacza. Dziękujmy Mu zatem codziennie modlitwą Ojcze nasz. Drugie pouczenie dotyczy naszej miłości bliźniego. Nasz błogosławiony skłania nas, byśmy wychodzili ku potrzebującym, zepchniętym na margines, przyjmowali ich, byli hojni i miłosierni. Wreszcie trzecim pouczeniem dla nas, a także dla jego duchowych córek, sióstr Służebnic Maryi, jest dążenie do świętości, bo świętość to w końcu cel życia chrześcijańskiego. Świętość na co dzień, na którą składają się wierność, pracowitość, unikanie grzechu, odpowiadanie na łaskę, częste przystępowanie do sakramentów, a przede wszystkim komunia z Jezusem” - tak scharakteryzował nowego błogosławionego kard. Amato.