Kościół powszechny 29 czerwca obchodzi uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła. Pierwszego z nich Jezus nazwał „Opoką” – skałą, drugiego zaś powołał na apostoła narodów.
Tradycja chrześcijańska wspomina, że byli zupełnie różni. Piotr był prostym rybakiem z Kafarnaum, Paweł – uczonym w Piśmie, obywatelem rzymskim z Tarsu.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Obaj opowiedzieli się za Jezusem i otrzymali nowe imiona. Szymon stał się Piotrem – Kefasem („Skałą”), na której Chrystus zbudował Kościół. Szaweł zaś po nawróceniu – Pawłem (Paulus, czyli mały), by okazać w ten sposób swoją pokorę.
Piotr poznał Jezusa i był Jego najbardziej zaufanym uczniem, Paweł nie spotkał Jezusa osobiście. Nazywany jest „apostołem” na podstawie swej charyzmy i powołania.
Do pierwszego spotkania Pawła z Piotrem mogło dojść w Jerozolimie w związku z prześladowaniem chrześcijan, na początku lat trzydziestych I wieku po Chrystusie. Paweł (wówczas jeszcze Szaweł) prześladował Kościół. W tym czasie w Jerozolimie przebywał Piotr Apostoł. Mówi się, że ich spotkanie nastąpiło tuż po wydarzeniach pod Damaszkiem, gdy zmartwychwstały Jezus odmienił serce Szawła i powołał go na apostoła.
Piotr i Paweł prezentowali też różne wizje Kościoła. Święty Piotr, uznawany za pierwszego papieża, kładł nacisk na jedność i organizację Kościoła, widząc go jako skałę opartą na Jezusie. Święty Paweł, Apostoł Narodów, akcentował uniwersalność Kościoła i jego misję głoszenia Ewangelii wszystkim ludziom.
Obaj ponieśli śmierć męczeńską w Rzymie podczas prześladowań chrześcijan za cesarza Nerona.