W homilii papież podkreślił, że Wielki Post nie jest czasem niepotrzebnego moralizowania, ale uznania, że nasze nędzne popioły są miłowane przez Boga i w Jego rękach stają się cudem, aby przejść od prochu do życia. „Urodziliśmy się, by być miłowanymi, urodziliśmy się, aby być dziećmi Bożymi” – mówił Franciszek.

Przestrzegł, aby nie gonić za pyłem i nie żyć prochem.

Jeżeli bowiem żyjemy dla rzeczy świata, wracamy do prochu, którego wiele jest wśród nas, w naszych relacjach, w naszym wnętrzu. W naszych rodzinach jest bowiem tyle kłótni, niezdolności do przebaczenia, zaczynania od nowa. W naszych sercach zaś niejednokrotnie pełno popiołu obłudy, bo czynimy coś po to, aby nas chwalono. „Ileż razy na zewnątrz ukazujemy siebie jako dobrych – mówił papież – a wewnątrz chowamy urazy! Jak wiele w naszych sercach mamy dwulicowości... Jest to proch, który brudzi, popiół tłumiący ogień miłości”.

Jako lekarstwo na oczyszczenie z prochu papież podał słowa św. Pawła: „Dajcie się pojednać z Bogiem”, a więc pozwólmy, aby sam Jezus uzdrowił nasze serce.

Trzeba przejść od prochu do życia, od naszego kruchego człowieczeństwa do człowieczeństwa Jezusa. A po przyjęciu Jego miłości, aby nie popaść z życia w proch, prosić o Boże przebaczenie dokonujące się w spowiedzi, która odnawia i oczyszcza serce. „Pozwólmy się pojednać, aby żyć jak umiłowane dzieci, grzesznicy, którym przebaczono, jak uzdrowieni chorzy, jako wędrowcy, wsparci towarzyszeniem. Pozwólmy się miłować, aby kochać. Pozwólmy się podnieść, aby pielgrzymować do celu, ku Wielkanocy. Będziemy się cieszyć odkrywając, że Bóg nas wskrzesza z naszych popiołów” – zachęcał Franciszek.