W gronie osób wskazanych przez UNESCO znalazł się polski matematyk i astronom Mikołaj Kopernik, który obalił przekonanie obowiązujące do jego czasów, że ziemia stanowi centrum wszechświata i wprowadził ludzkość w epokę nowoczesności.

Kolejną postacią na liście jest ormiański rycerz św. Nerses Wielki, który został biskupem i świętym. Już w 300 roku n.e. obalił aksjomat, że Kościół identyfikuje się ze szlacheckością, bo Kościół to przede wszystkim lud Boży. Kolejnymi osobami są: czeski biolog Grzegorz Mendel, który odkrył mechanizmy genetyki człowieka oraz „naukowiec miłości”, młoda francuska zakonnica klauzurowa św. Teresa z Lisieux, której dusza fascynowała pokolenia nie tylko wierzących.

Tych czworo: Mikołaj Kopernik, Nerses Wielki, Grzegorz Mendel i Teresa z Lisieux, to cztery osobowości, które w różny sposób naznaczyły swoją epokę i przyczyniły się do powszechnego dobra ludzkości, a razem są one wyrazem chrześcijańskiego „geniuszu”, symbolizowanego przez cztery różne powołania we wspólnocie Kościoła: kapłana, biskupa, mnicha augustiańskiego i mniszkę karmelitańską.

Podziel się cytatem

To właśnie ich, wraz z 60 innymi osobistościami, UNESCO postanowiło uczcić w dwuletnim okresie 2022-2023, zgodnie z wieloletnim programem mającym na celu uhonorowanie osób z każdego narodu, które wyróżniły się w dziedzinie pokoju, edukacji, nauki, nauk społecznych i komunikacji. Decyzja jest ogłoszona, choć formalnie zostanie zatwierdzona przez Konferencję Generalną UNESCO w listopadzie. Mendel będzie wspominany w 2022 r. z okazji 200. rocznicy urodzin, natomiast w 2023 r. wydarzenia skupią się na 150. rocznicy urodzin św. Teresy, 550. rocznicy urodzin Kopernika i 850. rocznicy śmierci Nersesa Wielkiego. Ich imiona, podobnie jak imiona pozostałych osobistości, zostały zaproponowane przez narody urodzenia poszczególnych postaci, a więc przez Polskę, Czechy, Armenię i Francję. Mówi ks. Francesco Follo z Papieskiej Rady Kultury.

„Święty Jan Paweł II mówił, że wiara, która nie staje się kulturą nie jest wiarą dojrzałą. Interesującą rzeczą w debacie, która nastąpiła po wskazaniu tych rocznic - debacie skoncentrowanej na temacie edukacji dla tolerancji - jest to, że niektóre kraje, począwszy od Indii, zaczęły mówić: ale dlaczego mówimy tylko o kulturze i edukacji, nie mówiąc nigdy o edukacji duchowej i religijnej? To oddzielenie typowe dla Zachodu i dla Europy, sięgające XIX, a nawet XVIII wieku – zauważył ks. Follo. – Chrześcijaństwo nie znajduje się jedynie u początków, ono nadało Europie formę. Także de Lubac mówił, że można stworzyć społeczeństwo bez Boga, ale będzie ono zawsze przeciwko człowiekowi.“

Krzysztof Ołdakowski SJ